മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ ശ്രദ്ധയ്ക്ക്

മുഖവുരയില്ലാതെ കാര്യത്തിലേക്കു കടക്കട്ടെ. മനസ്സിലുദിച്ച ചില ആശയങ്ങൾ:

൧. വിഭവങ്ങളുടെ മാപ്പിംഗ്: 

• വാർഡ് തലത്തിലുള്ള വിസ്തീർണ്ണവും ജനസംഖ്യയുടെയും ഒരു മാസ്റ്റർ ഡാറ്റാബേസ് ഉണ്ടാക്കുക. ഈ ഡാറ്റാബേസ് മറ്റു പല മാപ്പിങ്ങിനും ആവശ്യമുള്ളതാണ്.
• ജനസംഖ്യയും ജനസാന്ദ്രതയും അടിസ്ഥാനമാക്കി മറ്റു വിഭവങ്ങൾ (ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ ചുവടെ) map ചെയ്യണം. ഇവ പഞ്ചായത്തുതലത്തിലെങ്കിലും കുറയാതെ map ചെയ്യണം.
• ആരോഗ്യമേഖല 
• ഡോക്ടർമാരുടെ വിശദവിവരങ്ങൾ. ജനങ്ങളുടെ വാസസ്ഥലത്തിനടുത്തുള്ള ഡോക്ടർമാരുടെ വിവരങ്ങൾ അത്യാവശ്യ ഘട്ടങ്ങളിൽ ജനങ്ങൾക്കും, ആപൽഘട്ടങ്ങളിൽ ദുരിതാശ്വാസപ്രവർത്തനങ്ങൾക്കു സർക്കാരിനെയും ഉപകരിക്കും.
• പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ കേന്ദ്രങ്ങൾ, ക്ലിനിക്കുകൾ, പ്രൈവറ്റ് കൺസൾട്ടേഷൻ ഉള്ള സ്ഥാപങ്ങൾ / വീടുകൾ, മൾട്ടി സ്പെഷ്യലിറ്റി ആശുപത്രികൾ, രക്ത പരിശോധന ലാബുകൾ, മരുന്നുകടകൾ എന്നിവ
• പോലീസ് സ്റ്റേഷൻ (സേനാങ്കങ്ങളുടെ കണക്കുൾപ്പടെ; ഇത് 1000 ജനസംഖ്യക്ക് ഇത്രെ പോലീസുകാർ എന്നതിലേക്ക് എത്താവുന്ന കണക്കാണ്), അഗ്നിശമന നിലയങ്ങൾ
• മറ്റു പൊതുതാത്പര്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ 
• ജലാശയങ്ങൾ, കിണറുകൾ, കുഴൽകിണറുകൾ 

൨. കാർഷികം 

• ഓരോ ഭൂപ്രദേശത്തെയും ജൈവ, ജല, കാലാവസ്ഥ, സമുദ്ര നിരപ്പിൽനിന്നുള്ള ഉയരം എന്നീ പരാമീറ്ററുകൾക്കനുസരിച്ചു സോണുകളായി തരംതിരിക്കണം. 
• ഓരോ വിളവിനും അനുയോജ്യമായ സോൺ ജനങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാവുംവിധം രേഖപ്പെടുത്തിവയ്ക്കുക്ക. ഇതിനെ വിത്തുകളുടെ വിവരണത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി പ്രസിദ്ധീകരിക്കാവുന്നതാണ്. 
• ഇത് തിട്ടപ്പെടുത്തുന്നത് ശാസ്ത്രജ്ഞരും, തദ്ദേശ കർഷകരും അടങ്ങുന്ന ഒരു സമിതി ആയിരിക്കണം.
• കൃഷിനാശത്തിനുള്ള നഷ്ടപരിഹാരം നിജപ്പെടുത്താൻ ഈ വിവരം ഉപകരിക്കും.
• നെൽകൃഷിക്കുള്ള  ഭൂപരിധി വർധിപ്പിക്കുക (ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഓരോ കർഷകനും 12 ഏക്കർ പരിധി ഉണ്ടെന്നാണ്).

൩. ജലസമ്പത്തു

• എല്ലാ തരത്തിലും ഉള്ള ജല സംഭരണികൾക്കും (കിണർ, കുഴൽകിണർ, കുളം, കൊക്കർണി, ഏരി) റെജിസ്ട്രേഷൻ നമ്പർ. ഇവ തൂർക്കാതെ സംരക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്.
• ഈ സംഭരണികൾ മേൽപ്പറഞ്ഞ മാസ്റ്റർ ഡാറ്റാബേസിൽ map ചെയ്യണം.
• കുടിവെള്ളത്തിനും, കാർഷികാവശ്യങ്ങൾക്കും ഉപയോഗിക്കുന്ന ഡാമുകളുടെ അന്നന്നുള്ള ജലനിരപ്പ് (ടിഎംസി) പത്രമാധ്യമത്തിലൂടെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുക.
• കരുതലോടെയുള്ള ഉപഭോക്ത സംസ്കാരം വളർത്താനും, ശേഖരണത്തിനനുസൃതമായ വിതരണം നിശ്ചയിക്കാനും ഇത് സഹായിക്കും.
• കുറഞ്ഞു വരുന്ന കാലവർഷവും, വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന വരൾച്ചയും നമുക്കുള്ള ഒരു അപകട സൂചനയാണ്. 
• ഓരോ വീട്ടിലും മഴ സംഭരണികൾ പിടിപ്പിക്കാൻ ഗവർമെന്റ് സബ്‌സിഡി
• മഴ സംഭരണികൾ ഉള്ള വീടുകൾക്ക് വാർഷിക നികുതിയിന്മേൽ ഇളവ്.
• ഫ്ലാറ്റ് സമുച്ചയങ്ങൾക്കു വലിയതോതിലുള്ള ജലസംഭരണികൾ. 
• സ്വന്തമായി കുഴൽകിണറുകളെ ആശ്രയിക്കുന്ന ഫ്ലാറ്റ് സമുച്ചയങ്ങൾക്ക്, മഴവെള്ളം സംഭരിച്ചു കുഴൽക്കിണറിലേക്കു തിരിച്ചുവിടുന്ന രീതികൾ നിലവിലുണ്ട്. 
• നിയന്ത്രണമില്ലാതെയുള്ള കുഴൽക്കിണർ കുഴിക്കൽ നിർത്തിക്കുക.
• വീട്ടാവശ്യങ്ങൾക്കു ഉപഗയോഗിച്ചതിനു ശേഷം കളയുന്ന വെള്ളം ഇന്നത്തെ രീതിയിൽ കാനയിൽ ഒഴുക്കന്നതു മാറ്റി, സ്വന്തം പുരയിടത്തു തന്നെ ഭൂമിക്ക് കൊടുക്കുന്നത് ജനങ്ങൾക്ക് ബോധവൽക്കരണം ചെയ്യുക.
• നാല് കൊല്ലം കൊണ്ട് ചെക്കുഡാമുകളുടെ എണ്ണം 4-5 മടങ്ങു വർധിപ്പിക്കുക.
• വ്യാവസായികാടിസ്ഥാനത്തിൽ ജലം പ്രധാന അസംസ്കൃത വസ്തുവായി ഉപയോഗിക്കുന്ന വ്യവസായങ്ങൾക്ക് കുഴൽക്കിണർ ഉപയോഗം നിർത്തലാക്കുക. ഇവർക്ക് കടലിലെ വെള്ളം ശുദ്ധീകരിച്ചു ഉപയോഗിക്കുകയോ, പുഴ കടലിൽ ചേരുന്നിടത്തുനിന്നു ജലം ഉപയോഗിക്കുകയോ ചെയ്യാം. 

൪. ഐ. ടി.

• മാസ്റ്റർ ഡാറ്റാബേസ് ഉണ്ടാക്കാനും, അത് ശാസ്ത്രീയമായി map ചെയ്യാനും PARAM II പോലെയുള്ള സൂപ്പർ കമ്പ്യൂട്ടർ (ഇത് CDAC ഉണ്ടാക്കിയതാണ്) കേരള ഗവൺമെന്റിന്റെ IT ഡിപ്പാർട്മെന്റിന്റെ കീഴിൽ ഉണ്ടാക്കുക. 
• ഇത് ഒരു ദീർഘവീക്ഷണമുള്ള ചുവടുവയ്പ്പായിരിക്കും. വളർന്നു വരുന്ന നാളത്തെ തലമുറയ്ക്ക് ഇതൊരു പ്രചോദനം ആവും.
• കോളേജുകൾക്കും, ഗവേഷണ വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും വിപുലമായ പഠനത്തിന് ഇതൊരു മുതൽക്കൂട്ടാണ്. ഗവേഷണ മേഖലകൾക്ക് ഇത് കൊടുക്കുന്ന ഉണർവ് വളരെ വലുതായിരിക്കും.
• ഇന്ന് ഇത്തരത്തിലുള്ള സൂപ്പർ കമ്പ്യൂട്ടറുകൾ IIT, ISRO പോലുള്ള സ്ഥാപങ്ങൾക്കു മാത്രമേ ഉള്ളു. 
• തദ്ദേശ സ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങൾ National Optical Fibre Network (NOFN) വഴി യോചിപ്പിക്കാനുള്ള പദ്ധതി കേരള സർക്കാർ പ്രത്യേക താത്പര്യമെടുത്തു ത്വരിതപ്പെടുത്തുക. 
• മേൽപ്പറഞ്ഞ എല്ലാ വിവരങ്ങളും അതാത് വെബ്സൈറ്റുകളിൽ അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യേണ്ടതാണ്. 
• ഇപ്രകാരം അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യുന്ന ടാറ്റ, എന്നതേതാണുന്നു പ്രത്യേകം രേഖപ്പെടുത്തേണ്ടതും, ക്രമമായ ഇടവേളകളിൽ പുതുക്കാനുള്ള സംവിധാനവും ഏർപ്പെടുത്തേണ്ടതാണ്. 

(വിപിൻ കൃഷ്ണൻ: പാലക്കാട് സ്വദേശി. കാലിക്കറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ നിന്ന് 2005-ൽ ECEയിൽ ബി.ടെക് ബിരുദം. ഇപ്പോൾ പുണെയിൽ സ്വകാര്യ കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു. കൃഷി, പാചകം, യാത്ര, ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്നിവയിൽ താല്പര്യം. വിവാഹിതൻ, vipkrsna@gmail.com)

ചെറുകഥ

കൊല്ലവ൪ഷം തുടങ്ങുന്നത് എ.ടി. 825ല് ആണ്. അതിനും ഏതാണ്ട് മുന്നൂറ് വ൪ഷം മുന്പ് നടന്ന ഒരു കൊലപാതകം ചുരുളഴിഞ്ഞു.

"പാലേരി മാണിക്യം, ഒരു പാതിരാ കൊലപാതകത്തിന്റെ കഥ" എന്ന സിനിമയെ വെല്ലുന്നതാണ് കഥാതന്തു. അന്നത്തെ മലബാറിലെ കണിമംഗലം ദേവീ ക്ഷേത്ത്രത്തിലെ തിരുവാഭരണം കളവ് പോയതും അത് സമ്പദ്ധിച്ചുണ്ടായ പ്രശ്നങ്ങളുമാണ് പശ്ചാത്തലം. പൂജാരി ആയിരുന്ന ബ്രഹ്മദത്ത൯ നമ്പൂതിരി, ആദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹായി കണ്ട൯, അന്നത്തെ അമ്പല കമ്മിറ്റി രക്ഷാധികാരി ഫാ. ഒറ്റപ്ളാക്ക൯ അച്ച൯, അമ്പലത്തിലെ ഗോശാല കാര്യസ്ഥ൯ കൊച്ചുവറീദ് മാപ്പിള പിന്നെ അടിച്ചുതളിക്കാരി ഓമന; ഇവരൊക്കെയാണ് കഥാപാത്രങ്ങള്.

സംഭവം ഇങ്ങനെ:
ബ്രഹ്മമുഹൂ൪ത്തില് കുളിയും തേവാരവും കഴിഞ്ഞ് പൂജ ചെയ്യാ൯ നടതുറന്ന നമ്പൂതിരി ദേവീടെ തിരുവാഭരണം കളവ് പോയതറിഞ്ഞ് ശ്രീകോവിലിനകത്ത് കുഴഞ്ഞു വീണു. ഇതു കണ്ട് സഹായി കണ്ടമുത്ത൯ നാട്ടുകാരെ ഉണ൪ത്താ൯ അടുത്തുള്ള പള്ളിയിലെ മണിയടിച്ചു. സുഹ൪ പ്രാ൪ത്ഥനയില് സ്വയം മറന്നിരുന്ന വറീദ്, തലേന്ന് ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം പറയാ൯ ഓമനേടെ കുടിലില് പോവുകയും, നേരം ഇരുട്ടിയതിനാലം നേരിയ ചാറ്റല് ഉള്ളതുകൊണ്ടു മാത്രവും ആ കുടിലില് അന്തി ഉറങ്ങേണ്ടിവന്ന ഒറ്റപ്ളാക്ക൯ അച്ച൯, ചാണകം മെഴുകിയ മണ്തറയില് ഒറ്റമുണ്ട് പുതച്ചുറങ്ങുകയുമായിരുന്ന ഓമന...എല്ലാവരും കൂട്ടമണി കേട്ടു ഞെട്ടിയുണ൪ന്നു. ഓടിക്കൂടിയ നല്ലവരായ നാട്ടുകാ൪ മോഷണകുറ്റം നിഷ്കളങ്കനും നി൪ദോഷിയുമായ ബ്രഹ്മദത്ത൯ നമ്പൂതിരില് അടിച്ചേല്പിച്ചു. തന്റെ നിരപരാദിത്വം തെളിയിക്കാ൯ കഴിയാതെ ആ പാവം നമ്പൂതിരി നിത്യവും പൂജിച്ചിരുന്ന ഉപാസനാമൂ൪ത്തിയുടെ മുന്നിലുള്ള ബലിക്കല്ലില് തലതല്ലി പ്രാണ൯ വെടിഞ്ഞു.

ശരിക്കും നടന്നത് ഇങ്ങനെ:
നൈവേദ്യത്തിനും മറ്റും കറക്കുന്ന പശുവി൯ പാല് ഇരുചെവിയറിയാതെ ഓമനേടെ കുടിലില് നിത്യേന എത്തിച്ചിരുന്നത് ഗോശാല കാര്യസ്ഥ൯ കൊച്ചുവറീദ് മാപ്പിളയായിരുന്നു. പലനാള് കള്ള൯ ഒരുനാള് നമ്പൂതിരീടെ മുന്നില് കുടുങ്ങി. തന്റെ മകന്റെ സുന്നത്തു കല്യാണത്തിനുള്ള ധനസമാഹാരാ൪ത്ഥമാണ് ഈ മോഷണങ്ങള് എന്നു പറഞ്ഞ വറീദിനോട് ഓമനേടെ കയ്യില് വെള്ളി പോയിട്ട് ഒരു തുണ്ട് തകരത്തിന്റെ നാണയം പോലും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല എന്ന് നമ്പൂതിരി സമ൪ത്തിച്ചു. അമ്പല കമ്മിറ്റി രക്ഷാധികാരി ഫാ. ഒറ്റപ്ളാക്ക൯ അച്ചനോട് ഈ കാര്യം പറഞ്ഞു വൈകാതെ തന്നെ പറഞ്ഞുവിടുമെന്ന് വറീദിനോട് ഒന്ന് പേടിപ്പിക്കാ൯ പറഞ്ഞതാ, പക്ഷെ വലിയ വില കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു.

പിന്നീട് അവിടെ ഉണ്ടായത് വറീദ് മാപ്പിളേടെ ആട്ടക്കഥയാ, ഇന്നും പലരും അറിയാത്ത നല്ല ഉശിര൯ ആട്ടക്കഥ. വറീദ് മാപ്പിളയ്ക്ക് ഗോശാലയില് മാത്രമേ പ്രവേശനം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, ശ്രീകോവിലില് നിഷിദ്ധം. എന്നാല് സഹായിയായ കണ്ടന് ശ്രീകോവില് തീണ്ടലല്ലായിരുന്നു. ഓമനയെന്ന ഉപ്പുകല൪ന്ന മധുരം കിട്ടുമെന്ന് വരുത്തിച്ചപ്പോള് കണ്ട൯ മറുകണ്ടം ചാടാ൯ മറ്റൊന്നും ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. മിഥുനത്തില് തുള്ളിക്കൊരുകുടം മഴ തിമി൪ക്കുന്ന ദിവസം, കിഴക്ക൯ മലയില് കുറുക്ക൯ ഓലിയിടാന്നേരം വറീദും കണ്ടനും തിരുവാഭരണപ്പെട്ടി ശ്രീകോവില്നിന്ന് നിഷ്പ്രയാസം മോഷ്ടിച്ചു (താക്കോലിന്റെ പതിപ്പ് ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു). ശ്രീകോവില് ഭദ്രമായി പൂട്ടി മോഷണദ്രവ്യം കുഴിച്ചിടാ൯ കിഴക്കന്മല ലക്ഷ്യം വച്ചു തീരാമഴയത്ത് നടന്നു. ഒരു ഫ൪ലോങ്ങ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് കണ്ടനോട് ഒറ്റപ്ളാക്ക൯ അച്ചനെ ചെന്ന്കണ്ട് നമ്പൂതിരി പറഞ്ഞ് വന്നതാണെന്നും, വറീദ് ഓമനയെ കാണാറുണ്ടെന്നും, ഇപ്പോള് ചെന്നാല് കൈയ്യോടെ പിടിക്കാമെന്നും, നടതുറക്കേണ്ട സമയമായതു കൊണ്ടാണ് തനിക്ക് വരാ൯ കഴിയാത്തതെന്നും പറയാ൯ പറഞ്ഞുവിട്ടു. അച്ചനെ ഒമനേടെ കുടിലിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ടിട്ട് നടതുറക്കുംമുന്നെ ക്ഷേത്രത്തില് എത്തണമെന്നും, തിരുവാഭരണം കാണാതായെന്ന് നമ്പൂതിരി മനസ്സിലാക്കുന്ന ക്ഷണം പള്ളിമണിയടിച്ച് നാട്ടുകാരെ കൂട്ടണമെന്നും പ്രത്യേകം ഓര്മിപ്പിച്ച് വറീദ് കിഴക്കന്മല ലക്ഷ്യം വച്ച് നടന്നകന്നു. ഓമനയെന്ന മഞ്ഞപ്പനി ബാധിച്ച് കണ്ണ് മഞ്ഞളിച്ച കണ്ട൯ മറിച്ചെന്നും ചിന്തിക്കാതെ അച്ചന്റടുത്തോട്ടോടി. ഉദ്ദിഷ്ട കാര്യം, പ്രതീക്ഷിച്ച വഴിയെ നീങ്ങുന്ന സന്തോഷം മുഖത്ത് കാണിക്കാതെ വറീദ് സ്വന്തം വഴിയൊന്ന് മാറ്റി ചവിട്ടി. ലക്ഷ്യം വടക്കുള്ള കണ്ടന്റെ വീടായിരുന്നു! ചാക്കില് കെട്ടിയ തിരുവാഭരണം കണ്ടന്റെ കുടിലിനടുത്തുള്ള പൊട്ടക്കിണറ്റില് കെട്ടിത്തൂക്കി, ഒന്നും സംഭവിക്കാതെന്നപോലെ പള്ളിയില് ചെന്ന് നിസ്കാരപ്പായ വിരിച്ച് സുഹറിനുള്ള കാത്തിരിപ്പ് തുടങ്ങി; ജീവിതത്തില് ആദ്യത്തെ സുഹ൪ പ്രാ൪ത്ഥനയ്ക്ക് മുന്പൊരിക്കലും ഉണ്ടാകാതിരുന്ന ആഴം ഉണ്ടായിരുന്നു.
സുഹ൪ കഴിഞ്ഞ് വറീദ് മാപ്പിള തിരിച്ചെത്തുന്ന നേരംകൊണ്ട് നാട്ടുകാ൪ കൂടി പൊതുവിചാരണ ചെയ്ത് ഒന്നും അറിയാത്ത നമ്പൂതിരിയെ ബലിയാടാക്കുകയും, ആ പാവം ബ്രഹ്മദത്ത൯ ബലിക്കല്ലില് ജീവനൊടുക്കുകയും ചെയ്തിരിന്നു. കാര്യങ്ങളുടെ പോക്ക് താ൯ ഊഹിക്കാത്തിടത്തേക്കാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ കണ്ട൯ ഇടപെട്ട് സത്യം പറയുമെന്ന് മുന്കൂട്ടി കണ്ട വറീദ് തക്കം നോക്കി  തന്റെ തുറുപ്പ് പുറത്തെടുത്തു. സുഹറിന് പള്ളിയില് പോകുന്ന പോക്കില് കണ്ട൯ എന്തോ ഒരു ചാക്കും ചുമന്ന് പോവുന്ന കാഴ്ച കാണാ൯ ഇടയായതും, രഹസ്യമായി അയാളെ പി൯തുട൪ന്ന് പോയപ്പോള് കണ്ട൯ ആളൊഴിഞ്ഞ പൊട്ടകിണറ്റിനരികില് കുറച്ച് നേരം നിന്ന് ഏതാണ്ടൊക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നും ഒറ്റ ശ്വാസത്തില് പറഞ്ഞ് തീ൪ത്തു. ഒരുസംഘം കണ്ടനെ വളയുകയും, വേറൊരു സംഘം പൊട്ടകിണറ്റിലേക്കും പോയി. തിരുവാഭരണച്ചാക്കുമായി തിരിച്ചുവന്ന നാട്ടുകാ൪ കന്നിമാസത്തില് ഇണപിണങ്ങിക്കിടക്കുന്ന പട്ടിക്കുള്ള വിലപോലും കൊടുക്കാതെ കണ്ടനെ തല്ലിക്കൊന്നു. പ്രാണന്റെ അവസാന വെളിച്ചം മിന്നിമായുമ്പോള് കണ്ട൯ കണ്ടത് ഒന്നും പറയാനോ, ഒന്നിടപെട്ട് തന്നെ നാട്ടുകാരുടെ ക്രോധത്തില്നിന്ന് കൈപിടിച്ച് അഭയം നല്കാനോ സാധിക്കാതെ തലകുനിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഒറ്റപ്ളാക്കനച്ചനേയും, ഒരു വിജയച്ചരി ഒതുക്കാ൯ പാടുപെടുന്ന വറീദിനേയും, വളരേയകലയല്ലാതെ ഇനി തന്റെ കാര്യം ഇതിലും കഷ്ടമാവുമോ എന്ന് പേടിച്ച് നില്ക്കുന്ന ഓമനയേയുമാണ്.

'ഐ ഒബ്ജക്റ്റ് മിലോ൪ട്'...മേശയില് കൈയൂന്നി എണീറ്റ് വക്കീല് ഗോവിന്ദ൯ അട്ടഹസിച്ചു. 'ഈ കേസിനോ, തന്റെ കക്ഷിയുമായോ യാതൊരു ബന്ധമില്ലാത്ത നുണക്കഥ പറഞ്ഞ് കോടതിയുടെ വിലപ്പെട്ട സമയം പബ്ളിക് പ്രോസിക്ക്യൂട്ട൪ പാഴാക്കുകയാണ്'.
'താനിത്രേം നേരം കഥകേട്ട് സ്വപ്നം കാണ്വായിരുന്നോ? ഒബ്ജക്ഷ൯ സസ്റ്റൈന്ട്. ഇനി താങ്കള്ക്ക് എന്തെങ്കിലും കോടതിയോട് പറയാനുണ്ടോ മിസ്ററ൪ സക്കീ൪ നായിക്?' ക്ഷമകെട്ട ജട്ജിയദ്ദേഹം മതസൗഹാ൪ദം നശിപ്പിച്ചതായും തന്റെ പ്രസംഗങ്ങള് തീവ്രവാദത്തെ പ്രൊത്സാഹിപ്പിച്ചു എന്നും കുറ്റാരോപിതനായി വിചാരണക്കൂട്ടില് സക്കീ൪ തന്റെ അറിവിന്റെ ആഴം കോടതിവഴി ലോകത്തെ കാണിക്കാ൯ വെമ്പല്കൊണ്ടിരുന്നത് ഒട്ടും മറയ്ക്കാതെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി -
'കോടതിയുടെ വിലപ്പെട്ട സമയത്തെ മാനിച്ച് അനേകം തെറ്റുകളുള്ള ഈ നുണക്കഥയിലെ ഒരു തെറ്റ് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കട്ടെ. എ. ടി. 629യിലാണ് കേരളത്തിലെ ആദ്യ പള്ളിയായ ചേരാമണ് മസ്ജിദ് പണിതത് എന്നിരിക്കെ, 825'നും മുന്നൂറ് വ൪ഷം മുന്പ് ഈ കഥയില്പറയുന്ന പള്ളി എങ്ങനെയുണ്ടായി? ആ കാലഘട്ടത്തില് കേരളത്തില് ഇസ്ലാം ഉണ്ടായതായി തോന്നുന്നില്ല!' വറീദ് മാപ്പിളയുടെ ചാരുത തലമുറകള്ക്കപ്പുറവും സക്കീറിലൂടെ പുറത്തുവന്നതില് അതിശയോക്തിയില്ല.

'ഐ റസ്റ്റ് മൈ കേസ് യുവ൪ ഓണ൪'
കൊത്തിയ പാമ്പിനെകോണ്ടുതന്നെ വിഷം വലിപ്പിച്ച ചാരിതാ൪ത്ഥ്യത്തോടെ കണ്ടന്റെ പി൯മൂറക്കാരില് ഒരുവനായ അഡ്വ. ലാല് ക്ര്ഷ്ണ വിരാടിയാ൪ക്ക് ഇതൊരു മധുര പ്രതികാരമായി. ആന്നേരം മുഖത്ത് സന്തോഷം മറയ്ച്ചുവയ്ക്കാനാവാതെ കോടതിമുറിയില് ഈ കേസന്വഷിച്ച സേതുരാമയ്യരും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സന്തത സഹചാരി ജഗന്നാഥ൯ എന്നിവ൪ ബ്രഹ്മദത്ത൯ നമ്പൂതിരിയുടെ പിന്മുറക്കാരായത് തികച്ചും വിധിയുടെ വിളയാട്ടം...

************അവസാനം**************

ശ്രദ്ധയ്ക്ക്: കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും തികച്ചും സാങ്കല്പികം.
നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നൂ എന്ന് തോന്നിയാല്, ഇത് നിങ്ങള്ക്കുള്ളതല്ല.

Letter to PM - Environment Concern - Flex board misuse

Respected PM Sir,

My name is Vipin Krishnan and am a resident of Pune for the last 3 years. I hail from Kerala and am an engineering graduate. I work in private sector.

I am writing to bring to your notice the issue of Environmental hazards Poly Vinyl Chloride (PVC or Vinyl) possess. I would like to specially highlight the PVC used for Flex Printing which is very cheap, accessible and widespread now a days. You must be aware that PVC is non-biodegradable. PVC used for Flex Printing has negligible reuse and is mostly discarded after use. They are printed on one-side only and cannot be recycled.

The use of Flex Prints / Boards has risen exponentially in the last decade. The cost of per sq.ft. flex material and printed banners has gone down to a level that it is now accessible for all. Added to the fact is the ever rising number of printing outlets mushrooming every day. These are so widely that it is impossible to walk even 10m without coming across a flex banner.

Using them for advertisements, name boards for establishments are or can be considered medium term to long term. But use of flex boards for short term uses like political campaigns, festival campaigns, wishes that has a very short shell life is very dangerous as these are discarded very soon. On festival times like Diwali, Ramzan, Christmas etc every street puts up multiple such banners wishing people. These banners soon make way for new ones.

Animals die when these PVC is ingested. There are a lot of carcinogenic chemicals that goes into the manufacturing of these materials which possesses direct health hazards to not only human but to all living beings and environment. All public places are clogged with Flex banners. Road sides, medians, Traffic posts, electric posts, trees and what not. It is not only polluting the environment but also our public places. These cannot happen without the support of the Executive and Polity as you will know. We have a clear cut directive from the Judiciary banning use of advertisements in public places and roads are strictly prohibited. But due to political pressure or appeasement, Executive is not able to execute these laws.

Sir, I am not against people wishing each other on festivals. In fact, these are the very thread of our social being that holds us together. But the ways chosen to do so if hampers our nature and pollutes our public places, this cannot be let to go on forever without being regulated. It can be argued that regulating the use of Flex banners will affect the livelihood of thousands, it should not be forgotten that Flex printing has directly affected livelihood of more people who used to earn their bread by writing on walls.

Sir, I suggest to have a very high tax on the use of Flex materials and Flex Printing Machinery that it be made less accessible for general public. We cannot ban this, but we can make sure it be used only on a much regulated manner. Advertisements can be displayed on licensed spaces, not on roads and public places. Public should not be encouraged to dig roads and road sides to erect banners. Strict guidelines be issued to Printing houses that employs Flex printing machinery. Import / Purchase of such machinery be heavily regulated that this field becomes less attractive for people who want to make quick money.

We have a responsibility to Mother Earth which has always provided to our needs in abundance. Polluting the nature is the worst way of being thankful to what it provides for our necessities. Flex boards are and will never be our necessity but only a menace.

I write to you in good hope and faith that you will not treat this issue lightly. You have given us hope with Swach Bharat. Our Bharat can never be swach if we continue to tolerate and allow people to misuse a technology that threads through a thin line of utility and bio-hazard. 

Thank you for your notice and further actions.

Yours truly,

Vipin Krishnan

(Note: This mail was uploaded in PM's Online Grievance portal on April 17, 2016. Got an official reply from the Director, Ministry of Urban Development Mr. Shailendra Vikram Singh on 18th May 2016.)

Delhi chalo (Delhi, chalo!) – A synergy lost in meaningless politics

A country of a billion plus people in every diverse way you can imagine of. A PM who rose to power in an election that caught the attention of the globe. A shy and introvert former Civil Servant who rose up to the need and became the CM of the country capital’s state administrated region (NCT) with a majority that shocked the rivals and critics alike. Both commoners themselves, worked their way to the top echelons of power in New Delhi. Both visionary leaders, finding a common ground to rule from – New Delhi. Two leaders and one city, what is the story?

A self-made man who carved out a niche for himself battling the biggies of the caste-based power politics in the state of Gujarat. A leader who rose through the ranks in a cadre-style outfit, RSS (Rashtriya Swayamsevak Sangh). Someone who spent almost the entirety of his life in (and for) public, Narendra Damodardas Modi’s life could find the pages of history books for future generations. Inspiring a nation to vote for him in 2014 elections that led his party from the corners of the opposition benches to occupying more than half of the floor. People of India did not vote for BJP, but for Modi. BJP landed its first single party majority status after the 1984 win of INC under Rajiv Gandhi following the tragic death of Indira Gandhi. No party had got an absolute majority all by itself in the last 30 years; yet BJP under Modi’s leadership chose to honor the political coalition NDA (National Democratic Alliance). His stint as the Chief Minister of Gujarat for three successive terms prior to the national fame was not short of its share of ups and downs. Many criticized his style of leadership as dictatorial and far right-wing and yet no one can deny the extent and reach of his governance in Gujarat. He is the first PM India got who had an extensive experience as CM (Charan Singh was CM of UP for a brief period, V P Singh was ‘appointed’ CM of UP by Indira Gandhi). A man full of ideas and the will and desire to make them reality, Modi is the leader the country and especially its youth wanted.

An IRS office by profession who shot to fame with anti-corruption crusades and fight that led to the Right To Information Act (RTI). A scholar with IIT background and winner of the prestigious Magsaysay Award. Arvind Kejriwal’s life is nothing short of a stroke of genius, result of hard work and perseverance and an honest compassionate human being who dreamt of making the changes he wanted to live seeing. From leading the anti-corruption crusade with compatriots of the likes of Anna Hazare, a visionary Gandhian himself, to gaining the trust of 4.7 million electorate making him the first underdog Chief Minister New Delhi chose. He did not have neither the political experience of the political stalwarts of INC and BJP nor the financial base these opponents had. But he presented the people of New Delhi a change from the decades old monotonous politics which has leaped from one scam to the other. People found a new hope and a genuine will in him and his political outfit, AAP (Aam Aadmi Party, the party of the Commoners). Even if AAP delivers half of what they intended to do, it will be a major change in the geopolitical history of New Delhi which for centuries have been the political war-zone of the mighty and powerful. It will be a first where the voice of the commoners will be heard loud, their thirst for changes in smaller things surrounding their daily life will be quenched.

PM Modi and CM Kejriwal miss no chance to take jibe on each other and are known for their political rivalry. Both has a different style of working but are highly motivated men and want to bring in changes to the system they hated to see growing up. They differ in their political ideology, but not in their intent. While Modi’s NDA government is finding many roadblocks to implement many of the flagship programs across the country (or even to get them moved in the both houses of Parliament), Kejriwal’s Delhi government has no hustles to plan and implement their programs for Delhi because of their absolute majority in the house (67/70). Modi faces resistance from non-BJP ruled states (which is the major chunk btw) and will probably miss a chance to use the overwhelming majority he won in the race for the Parliament. Without State Government backing or willing to implement the schemes, we will never know how far flung Modi’s governance ideas were actually. Any program needs to be implemented on a sizable population for a measurable duration of time to be weighed for its advantages or disadvantages. BJP rules many large states that may pose many challenges in fully implementing any flagship government programs due to geographical and demography complexity. What Modi lacks is an administrative region cooperative enough that has the characteristics of a state but is not too large that implementation itself becomes a major administrative task! So where do we look? Delhi chalo???

The land of the powerful, the Capital of Kings, Emperors and Imperials, the governing center of India. A metropolitan city that not only is the administrative capital of India but also the administrative capital of the National Capital Territory (NCT) of Delhi. New Delhi is one of the 11 districts of the larger NCT that is a quasi-state in itself and has its own Legislative Assembly and High Court. NCT an electorate of 13 million and a total population of around 16 million packed in 1,484 square km (density 11,300/km²). It has a mix of both urban and rural populace. Geographically small, demographically diverse and large, NCT represents an ideal administrative place to try and evaluate any mass oriented program; if only these two leaders keep aside their political / ideological / personal differences. If they can forgo their egos and channelize their ideas and willingness for change in a positive way, it will create a synergy that will reap rich benefits. Political rivals have known to have kept aside their differences to work for a common cause. Modi won’t find a better place to try out his programs than in Delhi. Kejriwal will not find a better PM who matches his craziness for development and changes. They both want the best for the people, are known to be selfless individuals. It will be an unusual alliance of ideas and out of box thinking. They can maintain their political rivalry but respect each other and work for a common goal. But will they? In them and with their governments, people of Delhi and India at large will miss a chance to see a Synergy at work that could have done wonders. It is just 2016, Modi has 3 years and Kejriwal 4 years of their respective tenures left to leave their mark. Who know how many decades will pass before such a combination of a strong national leader at center and a visionary leader in Delhi who doesn’t have the load of his political backpack pulling him down will come?

Will they continue behave like grownup children fighting for futile politics or rise up to the occasion and make history? Time will have the answer, and we can only hope it will be a good one our children will read in their history books.